Ewelina Woźniak-Czech, „Portret performatywny. Ślad, wymazywanie, nieobecność”,
Poznań 2018, Wydawnictwo Naukowe UAM, Biblioteka Przestrzeni Teorii, ss. 310, ISBN 978-83-232-3337-4.
Monografia przedstawia nowatorskie ujęcie zjawiska portretu w świetle badań estetyki performatywnej, estetyki performatywności i dramatycznej teorii literatury. Pojęcie portretu zastosowano tu w ujęciu bardzo szerokim, obejmującym dzieła literackie, malarskie i fotograficzne. Przywoływane w książce wizerunki przekraczają w znacznej mierze klasyczną definicję portretu, odsyłają nie tylko do myślenia obrazowego, ale również teatralnego, filmowego, powiązanego z zagadnieniami klasycznie rozumianego performansu, a także różnorakich sztuk przestrzennych. Każdy przypadek takiego dzieła jest wyjątkowy i operuje kategorią performatywności w sposób niepowtarzalny. W proponowanym ujęciu portrety stają się dowodem na to, że sztuki z pozoru nieperformatywne, tradycyjne, „płaskie”, zawierają w sobie olbrzymi performatywny potencjał, który w znacznej mierze wciąż czeka na odkrycie. Bez względu na czas, w którym powstały opisywane wizerunki, można w nich odnaleźć zalążek dialogu z wszystkim tym, co istnieje poza nimi. Stanowią zatem doskonały pretekst do snucia szerokiej, interdyscyplinarnej i transdyscyplinarnej refleksji na temat wielowymiarowych relacji między twórcą, dziełem i odbiorcą.